Nietzsche'den Tanrı Felsefesi

tarafından heart of darkness Cuma Tem. 02, 2010 5:31 am

TANRI

"Tanrinin ölümünü büyük bir reddedise ve kendi üzerimizde sürekli bir zafere dönüstürmezsek bu kaybin bedelini ödemek zorunda kaliriz."

Kendine "tehlikeli belki'nin filozofu" diyen Nietzsche'nin yazilari arasinda masalsi bir parça vardir DELI:

O deliyi duymadiniz mi: Tanla kalkan fener yakip pazar yerine kosan durmadan bagiran: "Tanriyi ariyorum! Tanriyi ariyorum!" Tanriya inanmayan bir nice kimse vardir o sira bir gülüsmedir kopar. Biri: "Ne yitirmis mi?" der. "Çocuk gibi yolunu mu yitirmis?" der bir baskasi. "Yoksa saklaniyor mu bizden? Yolculuga mi çikmis? Göçmüs mü yoksa?" Bu düzen üzre bagrisirlar gülüsürler. Deli ortalarina dalar onlari bakislariyla deler.

"Nerde mi Tanri?" diye bagirir. "Söyleyeyim: ÖLDÜRDÜK ONU sen ben. Hepimiz onun katilleriyiz. Peki bunu nasil yaptik? Nasil yutabildik denizi? Bütün çevreni silmek için süngeri kim verdi bize? Yeryuvarlagini günesten boslamakla ne yapmis olduk? Simdi nereye gidiyor? Biz nereye gidiyoruz simdi? Bütün güneslerden uzaklasmiyor muyuz? Dalmiyor muyuz boyuna: Geriye dogru yana ileriye dogru bütün yönlere? Asagi diye yukari diye bir sey kaldi mi? Sonsuz bir yokluk içindeymis gibi yoldan sapmiyor muyuz? Solugunu duymuyor muyuz bos uzayin? Daha da sogumus degil mi? Gece üstüne gece degil mi yaklasan? Sabahlari fener yakmamiz gerekmez mi? Tanriyi gömen mezarcilarin gürültüsünü hiç mi duymuyoruz? Tanrinin çürümesinden yayilan kokuyu burnumuz almiyor mu hiç? Tanrilar dahi çürürler. Tanri öldü. Tanri ölü duruyor. Hem onu biz öldürdük. Simdi biz katiller katili nasil avutalim kendimizi? Acunun simdiye dek edindikleri arasinda en kutlu en güçlü olani can verdi biçaklarimiz altinda. Kim silecek bu kani üstümüzden? Su var mi aritacak bizi? Nice yazik-silme yortulari nice kutsal oyunlar bulmamiz gerek bunun için? Bu isin büyüklügü bize göre pek büyük degil mi? Buna yalniz degerli görünmek için bile Tanri olmamiz gerekmez mi bizim? Bundan büyük is basarilmamistir; her kim bizden sonra dogarsa -bu is yordamiyla- simdiye kadar ki bütün tarihten daha yüksek bir tarihin parçasi olacaktir.

Deli burada susar kendisini dinleyenlere bakar; onlar da susarlar saskinlik içinde ona bakarlar. Derken fenerini yere çalar fener kirilir söner. "Çok erken geldim" der sonra. "Benim vaktim daha gelmedi: Yolda simdilik bu devce olay yürüyor daha daha erismedi kulaklarina kisiogullarinin. Simsek yildirim zaman ister zaman ister isler yapildiktan sonra bile görülmeden isitilmeden önce. En uzak yildizlardan daha uzak onlara bu is simdilik. OYSA BUNU KENDILERI YAPTILAR."

Yine derler ki o gün deli birçok kiliseye girer TANRIYA SONRASIZ AGIT'ini okur. Disari çikarilip sorguya çekildikte hep söyle karsilik verdigi söylenir: "Tanrinin mezarlarindan türbelerinden baska nedir ki bu kiliseler?"

Nietzsche'ye göre durum budur; Tanri insanin içinde ölmüstür insan kendi eliyle öldürmüstür onu; Tanrinin ölümüyle açilan bosluga yuvarlanmakta; en büyük tehliaaale yok olmakla karsi karsiya; fakat bu en büyük tehlike onun en büyük olanagidir insan ne yapip yapip bu boslugu kendi varligiyla kendini altederek doldurmalidir ancak böyle deger kazanacaktir Tanriyi öldürmesi.